| روزنامه قانون و تحول سیاسی-اجتماعی ایران در قرن نوزدهم: تحلیلی گفتمانی- زبانشناختی |
| کد مقاله : 1163-HPICONF |
| نویسندگان |
|
حسن بشیر * گروه ارتباطات و رسانه، دانشکده معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات، دانشگاه امام صادق (ع) |
| چکیده مقاله |
| دوران قاجاریه، آغاز روزنامه نگاری ایران بود. در این دوران، ارتباط ایران با غرب از راه های مختلف گسترده تر گردید و تاثیرات تحولات آن بر ایران نیز مشخص تر گردید. یکی از مهمترین عوامل مؤثر در فرایند تحولات سیاسی و اجتماعی ایران در آن دوره، انتشار مطبوعات در داخل و خارج کشور به زبان فارسی بود. اگر چه "کاغذ اخبار" اولین مطبوعه به شمار می آید، اما "قانون" میرزا ملکم خان را می توان به دلیل اهمیت مطالب متنوع اجتماعی-سیاسی و تلاش برای انتقال پیام ها و اخبار گوناگون یکی از مهمترین پیشگامان روزنامه نگاری در ایران دانست. این روزنامه توانست میان مهمترین مسائل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و دینی روابط عمیقی برای ایجاد تحول در ساختارهای مختلف جامعه ایران ایجاد کند. در این تحقیق تلاش شده است با توجه به نظریه لرنر و روش تحلیل محتوای کمی و گفتمانی - زبان شناختی این نشریه مورد مطالعه قرار گیرد و مهمترین شیوه های بیانی این روزنامه در حوزه اجتماعی-سیاسی نشان داده شوند. نتایج تحلیل گفتمانی از منظر زبانشناختی این روزنامه چهار مفهوم کلان: زبان جدید، زبان انتقادی، زبان آگاهی دهنده و زبان سازنده با زیرمجموعه های از مفاهیم وابسته را نشان می دهد که در هر زمینه نمونه هایی از متن این روزنامه نیز درج شده اند. |
| کلیدواژه ها |
| روزنامه قانون، میرزا ملکم خان، روش تحلیل گفتمانی-زبانشناختی، تحولات سیاسی-اجتماعی، ایران |
| وضعیت: پذیرفته شده |
